You didn't kill anything this time ay?!

Back in Sydney!!

Afgelopen dagen heb ik weer veel meegemaakt en ik weet bijna niet waar ik moet gaan beginnen. Gewoon maar bij het begin, denk ik….

Maandag 28 mei ben ik dus naar Alice Springs gevlogen en dinsdag ben ik de stad gaan verkennen. Nou ja, er was niet veel te verkennen. Alice Springs is een kleine stad in the middle of nowhere met alles wat je in een grote stad ook verwacht, zoals een bioscoop, winkelcentrum, supermarkten, ziekenhuis en de beroemde KFC en Mac. Wel is er aan de rand van de stad een zogenoemde Anzac Hill waar je een uitzicht hebt over de stad. Die ben ik dus nog even gaan bekijken en dat was het. Nog even op internet geweest bij de Mac en weer teruggegaan naar het hostel waar ik mijn tas heb herpakt.

In de avond heb ik nog wat pasta klaargemaakt en heb ik nog wat gekletst met wat kamergenoten. Toevallig ook 2 Nederlandse meiden die van alles hadden meegemaakt, zoals een brand in hun campervan, met één van hen nog erin. Scary! Daarna vroeg gaan slapen, want de wekker stond om half 5.

Woensdagochtend 30 mei snel ontbeten en de bus in. We hadden een kleine bus met een bagagekar erachter. In het begin had ik er niet zoveel zin in, het was superrrrr koud, je zou moeten slapen op de grond in de buitenlucht, geen internet, geen telefoonbereik en ik had het super naar mijn zin in Sydney. Maar goed, ik ging het beste ervan maken, want het had me veel geld gekost en ik wilde de outback zien. Gelukkig hadden we een superleuke groep: Stefanie en Sebastian (Duits), Yael en Aviv (Israëlisch), Rob en Jade (Engels), Linda (Duits), Dave (Engels), Jonas (Zweeds), Matilde (Frans), Kirstie en Jess (Engels), Monique en Irene (Nederlands) en 4 aziaten waar ik de namen niet van kan schrijven ;) Maar ook de gids, chauffeur, dj en kok was super: Matt. Een jongen van 23 jaar die beweerde dat hij al een half jaar lang deze tour begeleid. En dit geloofden wij, want hij kwam professioneel over. Hier kom ik later nog wel op terug ;)

De eerste stop die we hebben gemaakt, was in Erldunda, een plaats waar je wat eten kon halen en waar we hebben getankt. Want inmiddels waren we al weer even onderweg. De afstanden die je hier in the middle of nowhere af legt zijn mega! Daarna zijn we langs de weg gestopt om hout te verzamelen voor het kampvuur en zijn we gestopt om bier in te slaan. Volgens Matt was dit de belangrijkste stop. Onderweg mochten we op de ramen tekenen met stift, goh dit voelde net als een schoolreis, maar we vonden het super!! Bij de camping, nou ja camping, bij onze slaapplaats hebben we het hout achtergelaten en zijn we naar Uluru (Ayers Rock) gereden. Onderweg zijn we de zogenoemde Fooluru tegengekomen, een rots die er heel veel op lijkt. Dus wij als een gek foto’s gaan maken, blijkt dit dus een nepperd te zijn.

In de bus vroeg Matt ons welke muziek hij moest draaien. Waarop ik zeg dat ik alles leuk vind, behalve county. Blijkt dat hij alleen een country cd bij zich heeft, arghhh. De hele tijd hebben we dus naar country geluisterd… HAT TOWN!! Ow yeah!

Bij de Uluru aangekomen hebben we een wandeling gemaakt van 3 uur vlak langs deze rots. Niet zo heel bijzonder, vond ik. Als je foto’s wilde maken, kon je de rots er niet mooi opzetten en kreeg je meer een rode achtergrond (de rots is roodachtig). De rots mocht je trouwens niet beklimmen, dit was respectloos ten opzichte van de Aboriginals. Matt heeft aan het einde van de wandeling nog wat verhalen verteld over de leefwijze van de Aboriginals en hoe de Uluru is ontstaan. Hierna zijn we naar een uitkijkpunt gegaan waar we zon hebben zien ondergaan. Hier kon je de Uluru van veraf zien, deze veranderde door de zonsondergang van kleur.

Bij het uitkijkpunt waren op dat moment veel groepen aanwezig, zo ook een groep met Japanners. Zij deden het op een luxe manier. Er stond een buffet voor hen klaar met champagne, vers fruit, noem maar op. Monique en Irene wilden wel een foto hebben met een champagneglas in hun hand met als achtergrond de Uluru. Dus ze vroegen aan de man die het buffet verzorgde of ze die glazen mochten vasthouden. Dat mocht, waarop Monique zei: ‘We won’t drink it’. Ik kon het niet laten om daarop te zeggen: ‘But I will’. Ineens zegt die man tegen me dat ik vast en zeker ook zo’n foto wil hebben met een champagneglas en geeft me vervolgens een glas en zegt dat ik dit mag hebben. Wow, dat laat ik me geen twee keer zeggen. Heerlijke (en waarschijnlijk ook hele dure) champagne gedronken met een ondergaande zon bij de Uluru, wie kan dat zeggen…

Ondertussen heeft Matt het eten klaargemaakt en konden we opscheppen. Bij het afwassen merkten we dat er veel muizen rondliepen. Net als in Nederland zijn ze heel snel. Blijkbaar is Femke toch net iets sneller, want het onmogelijke is natuurlijk bij mij weer mogelijk. Ik loop met mijn bord richting de theedoek om deze af te drogen. Voel ik ineens iets onder mijn voet en hoor ik gekraak. Ben ik op een muis gaan staan!!!! AAAAAHH!! Ligt hij daar te spartelen, oepsies!! Typisch Femke, alles is mogelijk als ik er ben. Ik kreeg direct de stempel ‘muderder’ ;) En natuurlijk sprong Matt erbovenop met de uitdrukkingen dat hij wel wist dat ik gek was, maar om het op deze manier te bewijzen. En waarom ik nou een lieve onschuldige muis moest vermoorden, hij had me immers niks misdaan. Ik voelde me schuldig, maar ik kon er tegelijkertijd ook keihard om lachen.

Na mijn slachtpartij hebben we nog wat foto’s gemaakt van de Uluru. Toen kwamen we erachter dat er nog overblijfselen waren van het buffet van de Japanners, ook champagne. Wij als gieren zijn erop afgevlogen en hebben alles naar binnen gewerkt. Echt te erg voor woorden. Zelfs de man die het buffet verzorgde stond met open ogen te kijken naar ons. Sta ik daar een fles champagne leeg te drinken zonder de moeite te nemen om een glas te pakken. Haha, we hebben ervan genoten!!

Bij onze slaapplaats rondom het kampvuur hebben we tot laat in de avond nog wat kampspelletjes gespeeld. Bij één van de spellen had iedereen een rol, moordenaar, inspecteur en stadbewoner. Hier werd ik natuurlijk als moordenaar beschouwd. Verder waren het vooral drinkspelletjes en spellen waardoor je elkaar beter leerde kennen. Enorm veel gelach was het resultaat.

’s Nachts moest ik natuurlijk weer ontzettend plassen, dus moest ik in het donker, in de kou, op zoek naar de wc. Uiteindelijk wel gevonden, maar omdat ik zo nodig moest, ben ik gaan rennen naar de wc. Je had me moeten zien… Eerst uit mijn slaapzak en swag klimmen, schoenen aandoen en rennen maar. En dit alles in het donker…! Vond mezelf knap dat ik dat voor elkaar heb gekregen!

Donderdagochtend werden we vroeg gewekt door Matt. We hebben onze zogenoemde swags, soort slaapzak waardoor we nog enigszins warm bleven, opgerold en we zijn weer naar de Uluru gereden. Hier hebben we de zon op zien komen en ontbeten. Helaas was er wat bewolking en was het ontzettend koud, maar dat mocht de pret niet drukken.

Daarna zijn we doorgereden naar een centrum waar ze de achtergrond van de Aboriginals uitleggen aan de hand van verhalen en video’s. Ik was echter te moe om dat allemaal tot me door te laten dringen. Op een gegeven moment ben ik gaan zitten om een video te bekijken. Ik zit nog geen twee minuten en er begint in de video een topless Aboriginal te dansen. Nou ja, dansen, het was meer springen. Je kan je er dus wel een voorstelling bij maken hoe dat eruit zou moeten hebben gezien…. En je kan er ook wel een voorstelling bij maken hoe ik reageerde…. Enfin, dat hebben we ook weer gezien…

De volgende stop was de Kata Tjuta, wederom een berg in the middle of nowhere. Het was mooier dan de Uluru, vond ik. Hier hebben we een wandeling gemaakt en hebben we wat uitleg gekregen van Matt. Aan het einde van de wandeling stond er nog een zware klim op ons te wachten. Matt stond bovenaan ons op te wachten en het eerste wat hij zei toen ik bezweet bovenaan de berg stond te hijgen, deed me weer welkom voelen…. You didn’t kill anything this time ay…. Ik draaide me dus om en liep weer richting beneden ;) Uiteindelijk heeft hij het met een koekje goedgemaakt.

Na de wandeling zijn we richting Kings Canyon gereden om hier in de buurt te overnachten. Onderweg hebben we een stop gehouden langs de weg om hout te verzamelen voor het kampvuur. Matt gaf aan dat we ook nog genoeg tijd hadden om naar witchery grubs te zoeken. Dit zijn dikke witte wormen die vroeger gegeten werden door Aboriginals. Na een paar minuten gezocht te hebben, kwamen we in een wortel van een struik deze worm tegen. Matt wilde mensen hebben die deze worm zouden gaan eten. Natuurlijk moest ik dit proberen en had aangegeven om een klein stukje ervan te eten. Omdat ik niet de hele worm wilde eten moest Matt op zoek naar een tweede slachtoffer en besloot dat dit een jongen moest zijn. Geen van de mannen wilde dit, daarom werd er een loting gehouden. Uiteindelijk heb ik de worm eerst schoongespoeld van het slijm, voor het idee, want de worm zit natuurlijk vol met slijm. Bij het eten werden alle camera’s op me gericht, verschrikkelijk. Iedereen heeft minimaal 10 foto’s van me gemaakt… De worm opeten viel uiteindelijk mee. Gelukkig kreeg ik na het doorslikken direct een open biertje in mijn hand om het slijm mee weg te spoelen. Maar nu had ik dus weer een dier vermoord. Het enige wat ik kon doen zodat Matt me geen moordenaar meer zou noemen, was voorin de bus een liedje zingen over de witchery grubs… Hmm daar had ik niet zo’n zin in, dus moordenaar was mijn bijnaam ;)

Bij het kampvuur hebben we wat gegeten, wat biertjes naar binnen gewerkt en hebben we weer wat lachwekkende spelletjes gespeeld. Hierna zijn we weer lekker warm in onze swags gaan slapen. Brrrr. Die swags zijn ervoor om je warm te houden, maar dat hielp niet echt… Het was elke nacht ook bijna onder nul, dus kan je je wel voorstellen hoe koud dat is.

De volgende ochtend hebben we ontbeten en zijn we de Kings Canyon gaan bezichtigen. De wandeling begon in het donker, wat best eng was. Vooral omdat we direct een stuk moesten klimmen: de zogenoemde Heart Attack Hill. Gelukkig is iedereen heelhuids boven gekomen, wel enigszins buiten adem, maar dat vond ik niet gek. Dit was de mooiste wandeling die ik in deze dagen heb gemaakt.

Op de terugweg naar Alice Springs zijn we nog gestopt bij een Camel Farm. Hier kon je voor een paar dollar op een kameel rijden. Dit wilde ik natuurlijk wel eens gedaan hebben. Komt Matt ineens naar me toe: Don’t kill it! Geweldig!! Toen ik net op de kameel zat, begon deze heel ruw te doen, het liefst wilde ik ervan af, maar dat kon natuurlijk niet. Eenmaal op de kameel werden we voortgetrokken door een man. Hij wilde ook nog een stukje rennen, met als gevolg dat die kamelen achter hem aanrennen. Aan het einde vraagt hij ineens of we er nog op zitten… Uhmm, wat als we er onderweg af waren gevallen, dan had hij het dus net eens gemerkt.. Gelukkig ben ik er zonder kleerscheuren vanaf gekomen!

In de bus konden we nog wat vragen stellen aan Matt. Het blijkt dus dat dit de eerste trip voor hem was die hij zelfstandig heeft gedaan. Dit was echter niet aan hem te merken, hij kwam echter erg professioneel over. Wat ik wel een keer hoorde toen we bij een tankstation waren, was dat een jongen aan hem vroeg of hij hier nieuw was en Matt hier ja op antwoordde. Dit vond ik toen al opvallend. Ook bleek dat hij nog nooit een witchery grub op heeft, terwijl hij ons had laten weten dat hij dit ook al eens had gedaan. En ik maar eten haha!

In Alice Springs zijn we één voor één bij ons hostel afgezet. Ik ben lekker gaan douchen en heb mijn tas herpakt. In de avond ben ik met Jonas, Jade en Rob naar het Rock Café gegaan. Hier hebben we met z’n allen wat gegeten en gefeest. Samen met Jade en Rob ben ik midden in de nacht weer teruggegaan naar het hostel. Ik wilde niet alleen lopen vanwege al die enge Aboriginals….

Zaterdag ben ik naar de Mac Donalds gegaan om op internet te kunnen. En oké, ik heb er ook wat gegeten ;) Verder heb ik nog wat souvenirs gehaald en heb ik in het gastenboek een leuke tekst voor Matt achtergelaten. Een mooie boodschap van de killer!! :D

Bij het hostel ben ik opgepikt om naar het vliegveld te gaan. Toevallig zat ik in hetzelfde vliegtuig als een paar van de groep. Was het in Alice nog zo lekker warm aan het worden, is het in Sydney donker en regenachtig…. Ik doe toch iets verkeerd… Maar het voelde wel als Nederland, koud, nat en donker.

In het hostel in Sydney voelde het weer vertrouwd. Alle vaste mensen zaten er nog en hiermee ben ik die avond op stap geweest. Eerst zijn we naar Star Bar gegaan en we zijn geëindigd in O’Malleys.

Zondag ben ik naar G’Day hostel gegaan, hier zitten Roy en Jesse, twee jongens waarmee ik een tijdje heb gereisd. Ook zat hier Fiona, een Engels meisje die ik in Cairns heb leren kennen en echt een super tijd mee gehad. Ik ben met Fiona en een ander Engels meisje wat gaan eten en daarna met hen en Roy naar St. Paddy’s Market gegaan. Helaas was het weer echt drie keer niks… Regen, wind, koud en in Nederland was het zo mooi weer….. grrrr hahaha

Die avond ben ik met Ralf, een jongen die ik Townsville heb leren kennen, op stap geweest. Eerst naar World Bar en daarna naar Goldfish. Hij kon het niet te laat maken, omdat hij die ochtend naar Shanghai vloog. Ik wilde nog niet naar huis, dus ben ik gebleven. Deze avond wederom veel engerds naar me toe getrokken. Ik moet zeggen dat ik steeds beter word in hen netjes te negeren. Tussen 7 en 8 is de club gesloten en ben ik gaan ontbijten in Coogee Beach. Daarna om half 11 toch maar wat uurtjes slaap gaan pakken.

Maandag heb ik dus niet veel meer gedaan dan slapen. Ja, in de avond Pie Face eten op… Dat is lekker. Een meat pie, aardappelpuree, erwtpuree en jus. LEKKER!!! Dat ik hier niet eerder achter ben gekomen. Life changing zeg maar ;)

Dinsdag heb ik overdag alleen wat geslapen en ben ik in de avond met een stel van het hostel naar World Bar gegaan en vervolgens naar Goldfish. In Goldfish was het echter zo rustig dat ik om half 4 maar besloot naar het hostel te gaan. Ook voelde ik me niet zo lekker. Was verkouden aan het worden en het weer hielp hier ook niet bij…

Woensdag heb ik niks anders gedaan dan slapen. Ik heb het al die tijd in dit hostel al koud en nu kom ik er op woensdag dus achter dat ik een verwarming heb ik mijn kamer. Deze kamer deelde ik destijds nog steeds met niemand, heerlijk!! De verwarming is sindsdien ook niet meer uitgeweest. Ook is dit handig om je kleren mee te drogen. Ik heb hier geen winterjas bij me en moet het dus doen met vesten en sjaals. Het is daarom wel lekker dat je deze kan wassen, ophangt en je de volgende dag meteen weer aan kan doen.

Maar over wassen gesproken, ik moest woensdag wassen, want ik had niks schoons meer, althans geen schoon vest. En na een paar keer deodorant op de vesten hebben gespoten, helpt ook dit niet meer. Bij de receptie konden ze het geld voor de wasmachine niet wisselen. Omdat ik me zo beroerd voelde en eigenlijk niks meer schoons had, wilde ik niet over straat. Het stond buiten namelijk ontzettend te stormen. Maar ik moest wassen. Dus liep ik zo’n beetje als een zwerver over straat. Ik kreeg nog net geen wisselgeld in mijn handen gedrukt, maar als ik stil zou gaan staan, zou ik het denk ik wel hebben gekregen, zo erg zag ik eruit. Na al mijn was te hebben gedaan was het weer tijd om te gaan slapen.

Midden in de nacht moest ik naar de wc, dus hoppa mijn bed uit en naar de wc. Op de terugweg zie ik Gavin, een jongen die in de kamer naast me slaapt. Hij kon zijn kamer niet meer in en wilde wel gaan slapen. Hij was niet geheel nuchter meer, laten we het daarop houden… Zijn sleutel zat inderdaad niet in zijn zakken, dus heb ik hem een bed in mijn kamer aangeboden. Natuurlijk springt hij mijn bed in, het enige bed met lakens. Ik schreeuwde tegen hem dat ik ziek was en wilde gaan slapen in mijn bed. Dat vond hij volgens mij wel een goede reden om snel in een ander bed te gaan liggen. Ik heb hem nog wel een deken gegeven en hij viel direct in slaap. Om 5 uur ’s nachts is hij de kamer weer uitgegaan om naar de wc te gaan en toen kon hij wederom weer niet binnen. Gelukkig heeft hij niet de moeite genomen om te kloppen, dus ben ik weer in slaap gevallen.

Donderdag 7 juni was ik nog steeds beroerd. Ik heb niks anders gedaan dan heel vaak te douchen en wat op internet te zitten. Natuurlijk heb ik ook veel geslapen. In de avond voelde ik me eigenlijk wel redelijk en ben ik weer op stap geweest. Dit keer gingen we naar een plaats 45 minuten rijden vanaf Sydney, vraag me net waar, want dat weet ik echt niet. Om half 7 was ik weer terug in het hostel waar ik tot 4 uur op mijn bed heb gelegen.

Vrijdag verder nog wat boodschappen gedaan en verder niks. Ik heb trouwens sinds vandaag weer kamergenoot gekregen, een Kiwi. Helaas moet ik mijn kamer nu weer delen…

Morgen komt Femke van Hes weer naar Sydney en gaan we samen met Roy en Jesse de voetbalwedstrijd kijken. Die komt hier om 2 uur in de ochtend op tv. Deze avond weet ik nog niet wat ik ga doen, maar de nacht daarna gaan we zingen: HUP HOLLAND HUP!! Heb er zin in!!

Nog maar een week in Sydney, 2 dagen Taipei, 3 dagen Bangkok en dan weer naar Nederland. Het liefst blijf ik hier in Sydney, ik heb het hier onwijs naar mijn zin en heb heel wat leuke mensen leren kennen. De sfeer is echt geweldig! Nu alleen het weer nog aanpassen en het is een ideale locatie om te wonen. Dus grote kans dat ik binnenkort hier weer te vinden ben! Who knows!! Weet wel dat ik heel wat mensen ga missen als ik weer in Nederland ben. Ik ga gewoon nog genieten van mijn laatste week!

XX Femke