Dead man's car!!

Hellow there!

Tjonge jonge, wat maak ik veel mee op deze reis. Echt bizar. Ik vraag me soms echt af: what’s next??

@ Tineke, klopt als ik vaker een verslag maak, ben ik er sneller mee klaar. Moet er alleen wel tijd voor hebben, of beter gezegd: tijd voor maken. En internet, dat is ook handig. Ik moet nu steeds naar de bibliotheek voor internet. Ik ben nog nooit zo vaak in de bieb geweest, hahaha. Op dit moment slapen we in een hostel in Adelaide: Sunny’s. Marije is weer weg met de auto. Wij gaan met een groepje (Femke, Michael, Roy, Jesse en ik) een auto kopen, althans dat is de bedoeling (zie verslag). Hierna kunnen we gaan werken om onze rekeningen weer wat te vullen. Dan kunnen we weer verder reizen (geld uitgeven dus ;))

Voor de liefhebbers heb ik hieronder beschreven wat ik allemaal voor bizarre dingen heb meegemaakt deze week:

Donderdag 8 maart: Vanochtend weer heerlijk pannenkoeken gegeten met suiker en jam, jammie. Denise bakt ze met liefde en dat proef je! Wat een topvrouw is dit zeg. Dit vrouwtje is super lief, kent iedereen bij naam, spreekt je altijd aan, is altijd in voor een praatje en is oprecht benieuwd wat je die dag voor plannen hebt en wat je al hebt gedaan. Daarnaast bakt ze dus deze geweldige pannenkoeken. Bovendien vloekt ze zich helemaal kwijt, maar dat is bijzaak!

We liggen nu trouwens met twee Chinese meisjes (Ree en Het) die bij elkaar in bed liggen. En dan bedoel ik niet 1 boven en 1 onder. Ze liggen bij elkaar, de ene keer treffen we ze onder aan. De volgende nacht slapen ze beide in het bovenste bed. Denise zegt dat we hier niet te veel achter moeten zoeken, de meisjes durven niet alleen te slapen, dit is vaker bij Chinezen. Had hier nog niet eerder van gehoord, maar alles kan, dus dit ook!

Femke en ik wilden naar de bibliotheek gaan op de fiets. Bleek dat alle fietsen al op waren, dus ja, dan maar lopen. Heerlijk in een kort broekje en een hemdje :D Bij de bieb hebben we heel lang gezeten om reisverslagen te typen, foto’s uit te zoeken en ook nog wat werk te zoeken. Van dat laatste is niks terecht gekomen, dat komt nog wel. Ja ik weet het, werk zoeken is belangrijk. Maar ik wil jullie graag op de hoogte houden van alle belevenissen en dat kost tijd. Haha ik geef jullie gewoon de schuld ;) Nee, werk zoeken in de bieb was niks. Ze zoeken alleen vrachtwagenchauffeurs, heftruckbestuurders of een ervaring aardappelplukker. Dus helaas…toen zijn Fem en ik maar naar de stad gegaan, wat een straf!
Nou ja eigenlijk wel, ik was meteen 130 dollar lichter na het winkelen, leuke winkels, maar o zo duur!

’s Avonds zijn Fem en ik even op bed gaan liggen, want tja van shoppen word je moe hoor! Tijdens dat wij op bed lagen, hebben Jesse en Roy heerlijk voor ons gekookt, lekkere pasta met verse groenten. Omdat het bed zo lekker lag, zijn we in slaap gevallen. Na wakker te zijn ge-sms’t, hebben we slaperig onze maaltjes naar binnen gewerkt, lekker jongens! Vlak na eten weer heerlijk in slaap gevallen, wat was ik moe zeg. Shoppen is vermoeiend!

Vrijdag vroeg opgestaan, lekker ontbeten en hoppa fietsen. We zijn alle hostels afgegaan om op de jobboards te kijken voor werk. Het eerste hostel waar we langs zijn gefietst was Annie’s Place. Dit is het hostel waar we de eerste nachten in Adelaide hebben geslapen. Van een afstand zagen we enorm veel mensen buiten staan, wat raar is, want buiten is het super warm. Dichterbij gekomen, zagen we een rood lint om het hele hostel. Er is iemand vermoord, was mijn eerste gedachte. Misschien een te erge gedachte achteraf, maar je weet het maar nooit. Bleek dat er een kamer volledig was uitgebrand. Pas na een paar minuten kwam ineens een grote walm van rook naar buiten, waarschijnlijk openden ze net de deur van de kamer. Als een stelletje ramptoeristen stonden we daar met onze gratis fietsen, helmpje op en camera bij de hand.

Toch maar doorgefietst naar de andere hostels die vervolgens dicht waren, waar ze aan het verbouwen waren of waar ze geen jobboard hadden. Uiteindelijk met een paar foto’s van advertenties naar de bieb. Even op internet kijken voor werk, natuurlijk weer geen succes, dus terug naar ons hostel via Annie’s Place. De deur van de uitgebrande kamer stond open en dan kan ik het niet laten om weer eens de ramptoerist uit te hangen. Snel een kijkje genomen in de kamer. Het bleek de kamer te zijn van de manager die per ongeluk een kaars om heeft laten vallen. De kamer was volledig uitgebrand, alleen een zijkant van een kast en een kapotte spiegel waren nog zichtbaar. Toevallig waren ze net op dat moment aan het filmen voor het nieuws. We zijn niet in beeld geweest hoor, zo erge ramptoeristen zijn we nu ook weer niet.

Op weg naar het hostel weer iets raars meegemaakt. Langs de weg zijn parkeervakken die eigenlijk altijd bezet zijn. De politie stond netjes te wachten op een plekje waar net een auto uit reed. Komt er ineens een auto aangereden, keert om en pikt het plekje in van de politie. Echt geen slimme actie. Sommigen zijn hier niet zo slim. Zachtjes uitgedrukt!

Bij terugkomst in het hostel hebben we de nummers gebeld van de aangeboden functies. Alleen bij de vacature ‘Happy Workers Wanted’ (jahaaa ik ben een happy worker ;)) hadden we succes. We konden voor een langere periode de hele dag fondsen gaan werven op straat. Dit betaalde niet geweldig, maar het was iets. Je moest via internet jezelf aanmelden, we hebben hier nog even mee gewacht. Achteraf is dit de juiste beslissing geweest.

Femke en ik zijn nog wat boodschappen gaan doen en langs China Town gelopen. Daar blijkt een markt te zijn waar je goedkoop fruit kan halen. Dat heb ik dus ook gedaan, aardbeien en bananen voor op de pannenkoeken. Lekker!!

Deze dag heb ik trouwens weer iets nieuws geleerd, schaken :) En blijkbaar ben ik er goed in, mijn eerste potje heb ik samen met Femke en Roy gewonnen van Jesse. Ook dobbelen blijk ik goed in te zijn. Tijdens het dobbelen kwam er een man naast ons zitten met zelfgemaakte curry. Hij was zo lief om ons te laten proeven, zowee dat was me toch lekker!

’s Avonds is Marije weer gearriveerd na een paar dagen op zichzelf te zijn weggeweest. En hebben de mannen gekookt voor ons, hun geheime recept: rijst met zoetzure saus. Het was weer heerlijk! Doen de mannen goed zeg!

Na het eten was het aparte avond. Eerst onwijs veel lol gehad met z’n allen. We hadden kennis gemaakt met wat Fransen, maar daar ging het mis. Ene Xavier, een Franse jongen, had net iets te veel op. In het begin was hij alleen wat aan het klieren, maar daarna ging hij echt veel te ver. Bovendien werd hij agressief. Hij bleek ook al geld en sigaretten te hebben gestolen. Ik heb mijn verhaal gedaan bij de leiding van het hostel. Die had al snel genoeg gehoord, heeft vervolgens Xavier zijn spullen gepakt en hem er direct uitgezet. Zaterdagochtend was ik bang dat Xavier terug zou komen. Namelijk niet al zijn spullen heeft hij de vorige nacht meegekregen. En ja hoor, nog geen 5 minuten later zag ik hem lopen, dat was even slikken. Gelukkig liep hij wel met begeleiding. Xavier mocht namelijk niet meer in het hostel komen. Wat ben ik daar ontzettend blij om!

Vandaag is de zoektocht naar een baan doorgegaan. Uiteindelijk kwam de verlossende woorden van de jongens: WE’VE GOT A JOB!!! Sinaasappelen plukken in Waikerie. Het enige wat we nodig hebben is een auto. Zodra we die hebben, kunnen we direct aan de slag. Daar zijn we nu haastig naar op zoek.

Nog een kampeerwinkel bezocht voor een slaapzak, matjes en ander kampeerspul, want we zouden wel moeten gaan kamperen daar. Alleen geslaagd voor een (kinder)slaapzak, de rest kopen we nog niet. Vaak zit er namelijk ook kampeerspul bij de auto die je koopt. Verder nog even de stad in geweest en boodschappen gehaald.

Zaterdagavond: Pub Crawl!!! Heerlijk een kroegentocht, nou ja kroegen…. Het zijn hier meer clubs. Echt top, gratis shotjes, drankjes, gezellige mensen, leuke muziek!! Zelfs nog een stripclub bezocht en wat daar is gebeurd, houd ik liever voor mezelf… ;)

De volgende dagen heb ik ook niet veel gedaan. Zondag was een luie zondag, alleen op het veldje gelegen met Femke en Matthijs, lekkere hamburgers gegeten en in de avond een potje snelschaken begeleid door snel af te tellen. Maandag (public holiday) hebben we eerst weer afscheid moeten nemen van Marije, ze gaat er weer vandoor. Daarna ben ik de zon gaan opzoeken met Jesse, Roy en Femke. Ze hadden ons verteld dat er in de middag een barbecue zou zijn, dus op tijd weer richting het hostel gelopen. Nou we hebben er 4 uur op gewacht, maar het was het wachten waard hoor. Heerlijke hamburgers, worstjes, mais, aardappelen enz. Jammie!! Het leek wel of we allemaal aan het verhongeren waren, iedereen heeft voor 3 dagen gegeten! Na het eten ben ik met de Nederlandse bende naar een cabaretvoorstelling geweest van Nikki Britton, Flaw Plan.

Dinsdag ben ik samen met Femke vroeg opgestaan om te kunnen skypen bij de bibliotheek. Wij waren er vanuit gegaan dat de bieb wel om 9 uur (23:30 in NL) open zou zijn. Dus wij vol vertrouwen op pad. Blijkt de bieb pas om 10 uur open te gaan (0:30 in NL). Hmm dan is er maar 1 oplossing, buiten skypen. Helemaal geen straf als je in de zon zit met alleen een korte broek en hemdje aan. Uiteindelijk nog behoorlijk lang op skype gezeten, tot half 1 in de middag (3 uur ’s nachts in NL, sorry…. ) Wel heerlijk om even (!) met het thuisfront te hebben gepraat.

Michael had ’s middags een afspraak om een auto te gaan bekijken. Samen met John (een expert op autogebied) is hij naar dat adres gegaan. Bij aankomst staat er een ambulance en politie voor de deur. Michael had al gehoord dat het een slechte buurt is, maar dit verwacht niemand. Toch zijn ze uitgestapt en aan de politie meegedeeld dat ze voor een auto komen. Zegt de politie dat ze beter over een paar dagen terug kunnen komen. De eigenaar van de auto is zojuist overleden…. Damn…. Vermoord ofwat, we zullen het nooit weten… Dit verwacht je niet als je een auto gaat kopen. Aan de ene kant is het heel vervelend voor de nabestaanden, maar misschien wel gunstig voor ons. Die auto wordt misschien wel voor een lager bedrag verkocht. Nu dus nog geen auto….

In de avond hadden we gekookt en wilden buiten gaan eten. Buiten was het alleen veel te druk en we besloten bij Denise te gaan zitten. Het vrouwtje dat hier schoonmaakt en in de ochtend pannenkoeken bakt. Erg gezellig zou je denken. Toen ik de tafel dekte, vroeg ze of ze in de weg zat. Maar we wilden juist met haar aan 1 tafel zitten. Komt ineens een gast van het hostel (ik noem hem Steve O) aangelopen en snauwt Denise af omdat ze aan de grote tafel zat en de plekken in bezet hield en ze werd verzocht om naar haar kamer te gaan. Ik was helemaal in shock, dat doe je toch niet, wij wilden juist met haar aan 1 tafel zitten. Wat een *** is die SteveO zeg! Uiteindelijk kwam Denise, ondanks dat ze er niks aan kon doen, nog haar verontschuldigingen aanbieden en heeft aangeboden om vrijdag voor ons te gaan koken. De sorry van Steve O moeten we nog steeds ontvangen….

Omdat we toch nog niet uit Adelaide weg kunnen, heeft Pete ons een baan aangeboden voor 1 a 2 dagen. Ik zou (met de nadruk op zou) samen met Michael de volgende dag spullen gaan verhuizen in een kerk, Femke zou gaan schoonmaken, Jesse en Roy zouden tenten gaan afbreken.

Woensdag, de dag om te gaan werken, maar helaas. Het liep net weer iets anders. Femke was ziek, dus die ging niet. En uiteindelijk kon ik niet gaan werken, ik ben een soort van ontslagen voordat ik er was begonnen. Ze zochten 2 jongens en helaas dat ben ik niet. Had ik dat maar eerder geweten, dan had ik dat baantje van Fem kunnen overnemen. Vandaag dus weer een dag vrij en wederom niet veel gedaan. Alleen wat boodschappen gehaald met Femke.

Op het moment dat we bijna bij de supermarkt waren (in ons hemdje en korte broek), begon het ineens onwijs te regenen. Grote druppels en een zwarte lucht achtervolgden ons. Uiteindelijk heeft het een tijdje goed geregend, iets te goed. Want in onze slaapkamer was het gaan lekken. Het leken wel de Niagara watervallen! Overal emmers neergezet die al snel vol begonnen te raken. Er waren geen andere kamers meer vrij, dus we moesten het hiermee doen.

Later op de avond ben ik samen met Denise, Michael, Barbara en een Aziatisch meisje naar Autobahn geweest. Een show waarin 5 scènes worden neergezet die zich afspelen in een auto. Veel drama, een beetje humor, wel goed geacteerd. Na de show snel nog wat gegeten en lekker naar bed, wel oppassen voor de emmers.

Hoppa, we zijn nu al ruim een maand in Australië, wat gaat het snel die tijd! Hopen maar dat we vandaag (donderdag) ‘The dead mans car’ kunnen kopen en dit weekend nog naar Waikerie kunnen rijden. Adelaide is leuk, maar ik ben weer toe aan wat nieuws!



Zoals ik al eerder aangaf, maken we hier ontzettend veel mee en steeds is daar de vraag: what’s next???

Ondanks dat de tijd hier vliegt, vergeet ik jullie lieverds in Nederland niet hoor! En als er iets gebeurt in NL waar ik niet bij kan zijn, heb ik hier een geweldige groep mensen om me heen die me enorm goed opvangen!! Thanks guys!! Love you all!!!

Heel veel liefs vanuit The State Library @ Adelaide
XXX Femke