Een druppeltje meer of minder
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke
02 Maart 2012 | Australië, Apollo Bay
Goedemorgen!!!
Wat leuk om de reacties te lezen. Altijd super om leesvoer te hebben aan de andere kant van de wereld. Dus blijf reageren, mailen en smsen. Liever naar mijn Oz nummer, maar mijn Nederlandse nummer kan ook. Ow ik vraag me trouwens af wie Spoon is. Bedankt voor je reactie, maar weet eigenlijk niet wie je bent haha. En om antwoord te geven op wat vragen:
12 apostelen: gaan we zeker doen!! Thanks voor de tip Maaike!
Of we de hele rit bij elkaar blijven: nee waarschijnlijk niet, we zien wel wat er gaat gebeuren, is nu wel erg gezellig!
En de zon: tja die zijn we hier ook kwijt. Dus ik heb een te groot deel al opgestuurd richting NL.
Ik heb de afgelopen dagen wederom veel meegemaakt:
Maandag vroeg opgestaan om te kunnen skypen met het thuisfront. 6 uur (!) ging mijn wekker. Om kwart voor 7 zat ik klaar om te skypen, in Nederland was het toen 9 uur ‘s avonds, handig verschil hoor. Fijn om weer bekende gezichten te zien en hun stemmen te horen. 2,5 uur op skype gezeten, heerlijk zeg. Ondanks dat ik mijn draai hier heb kunnen vinden, mis ik jullie wel. Na het eten hebben we een nacht bijgeboekt zodat we morgen nog een dag speling hebben voor werk te zoeken.
Na het eten en skypen gingen Michael en de Fems op zoek naar werk. Een hele goede tip kwam van Jimmy, right…. Ga naar dat hostel toe om op het bord te kijken voor werk. Nou wat een tip was dat zeg. Wij braaf naar dat hostel gegaan vol moed. Die moed zakte ons in de schoenen toen we naar binnen liepen. Het stonk daar onwijs, niet normaal. Het begon bij de ingang van het hostel. Leek alsof daar 10 man had staan plassen. De lift naar boven genomen naar de keuken toe. Liepen de lift uit en gingen alle drie bijna over onze nek. Stinken, niet normaal. En daar waren mensen aan het eten…. Begreep er niks van, hoe konden zij het volhouden….? Dat weet niemand!! Uiteindelijk weer snel naar buiten gerend om vervolgens nooit meer binnen te stappen. Bij de bibliotheek in Melbourne hebben we wel wat mailtjes de deur uit gedaan en hebben nog wat rond gebeld. Bleek dat rond Adelaide meer werk te vinden is en minder backpackers zijn die werk zoeken. Nu maar duimen dat het iets gaat worden.
’s Avonds met zijn allen lekker ‘koffie’ gedronken. Eindelijk weer inhoudelijke gesprekken gevoerd, al was het niveau aan het eind van de avond ver te zoeken.
Dinsdag hebben we besloten mee te rijden met Marije, iemand die we in Melbourne hebben leren kennen. Zij heeft een auto gekocht en gaat ook richting Adelaide. Vandaag nog wat gewinkeld zonder iets te kopen en geloof mij: dat is moeilijk!!
Woensdag uitgecheckt bij het hostel. Afscheid genomen van ons ‘mooie uitzicht’ hè Fem :D Daar sta je dan met al je spullen op straat. Femke en Marije waren nog even wat dingetjes regelen. Michael en ik zaten op de 1e verdieping met al onze bagage te wachten totdat zij terug waren. Je raadt het al, we worden weggestuurd. Maar hoe ga je met de bagage van 4 man incl. kampeerspullen even verkassen. Lastig, lastig. Mijn geniale brein ging weer even aan en bedacht me dat we letterlijk het dak op konden gaan. En ja hoor, alle spullen de lift in en op naar het dak. Super idee, want het was droog en er was geen felle zon. In de middag was de auto klaar, dus hoppa weg uit Melbourne. Na een opstootje met een fietser, een tikje tegen de spiegel van een taxi, het kwijtraken van de autosleutels en nog een tikje met de spiegel, kon het avontuur echt beginnen, op naar de Great Ocean Road.
Na een tijdje zegt Femke ineens dat haar stoel nat is. Niks aan de hand, want het rook nergens naar en dan is dus alleen een kwestie van drogen. Even later wordt ook mijn stoel behoorlijk nat. Vreemd zeg, want dat was eerst niet. Ineens was daar weer een actieve hersencel die bedacht dat het weleens de jerrycan met water kon zijn. Hmmm laat die nou net op onze bagage staan…. Ja hoor, ALLES NAT!!! Snel alle elektronica (wat gelukkig in een plastic tasje zit) uit mijn tas gehaald. Daarna heel mijn koffer leeggehaald, staat er gewoon een laagje water in. 8 a 9 liter is dus zo de auto ingelopen. Handiggg…. Was het net kouder aan het worden, heb ik alleen natte kleren… Dus een spijkerbroek over mijn andere broek aangedaan en een nat vest aangetrokken. Nu maar hopen dat ik niet ziek word.
Een slaapplaats zoeken bleek deze keer lastiger dan verwacht. We hadden niks geregeld en het was dus maar zien of er plaats was. Natuurlijk was er wel plaats, maar dan betaal je de hoofdprijs. In de donkerte toch een gratis camping gevonden. Ik heb heerlijk op de achterbank geslapen samen met Femke. Zittend, hangend, half liggend…. Ach ja, niet mijn beste nacht. Op naar de volgende.
Donderdag hebben we de eerste koala’s gezien, althans de meeste leken op een bosaap of een opgerolde geit in een boom, echt waar! We zijn voor het eerst Franse toeristen tegengekomen die daadwerkelijk slim waren. Zij hadden koalageluiden op hun telefoon staan om de koala’s te prikkelen. Zo hebben we wat mooie plaatjes kunnen schieten. ’s Avonds een hostel gepakt waar we weer heerlijk hebben gegeten, rijst, kip en zoetzure saus. Dat gaat er altijd in.
Vandaag, vrijdag 2 maart, gaan we weer door op de Great Ocean Road en zien we wel waar we uitkomen.
To be continued!
Wat leuk om de reacties te lezen. Altijd super om leesvoer te hebben aan de andere kant van de wereld. Dus blijf reageren, mailen en smsen. Liever naar mijn Oz nummer, maar mijn Nederlandse nummer kan ook. Ow ik vraag me trouwens af wie Spoon is. Bedankt voor je reactie, maar weet eigenlijk niet wie je bent haha. En om antwoord te geven op wat vragen:
12 apostelen: gaan we zeker doen!! Thanks voor de tip Maaike!
Of we de hele rit bij elkaar blijven: nee waarschijnlijk niet, we zien wel wat er gaat gebeuren, is nu wel erg gezellig!
En de zon: tja die zijn we hier ook kwijt. Dus ik heb een te groot deel al opgestuurd richting NL.
Ik heb de afgelopen dagen wederom veel meegemaakt:
Maandag vroeg opgestaan om te kunnen skypen met het thuisfront. 6 uur (!) ging mijn wekker. Om kwart voor 7 zat ik klaar om te skypen, in Nederland was het toen 9 uur ‘s avonds, handig verschil hoor. Fijn om weer bekende gezichten te zien en hun stemmen te horen. 2,5 uur op skype gezeten, heerlijk zeg. Ondanks dat ik mijn draai hier heb kunnen vinden, mis ik jullie wel. Na het eten hebben we een nacht bijgeboekt zodat we morgen nog een dag speling hebben voor werk te zoeken.
Na het eten en skypen gingen Michael en de Fems op zoek naar werk. Een hele goede tip kwam van Jimmy, right…. Ga naar dat hostel toe om op het bord te kijken voor werk. Nou wat een tip was dat zeg. Wij braaf naar dat hostel gegaan vol moed. Die moed zakte ons in de schoenen toen we naar binnen liepen. Het stonk daar onwijs, niet normaal. Het begon bij de ingang van het hostel. Leek alsof daar 10 man had staan plassen. De lift naar boven genomen naar de keuken toe. Liepen de lift uit en gingen alle drie bijna over onze nek. Stinken, niet normaal. En daar waren mensen aan het eten…. Begreep er niks van, hoe konden zij het volhouden….? Dat weet niemand!! Uiteindelijk weer snel naar buiten gerend om vervolgens nooit meer binnen te stappen. Bij de bibliotheek in Melbourne hebben we wel wat mailtjes de deur uit gedaan en hebben nog wat rond gebeld. Bleek dat rond Adelaide meer werk te vinden is en minder backpackers zijn die werk zoeken. Nu maar duimen dat het iets gaat worden.
’s Avonds met zijn allen lekker ‘koffie’ gedronken. Eindelijk weer inhoudelijke gesprekken gevoerd, al was het niveau aan het eind van de avond ver te zoeken.
Dinsdag hebben we besloten mee te rijden met Marije, iemand die we in Melbourne hebben leren kennen. Zij heeft een auto gekocht en gaat ook richting Adelaide. Vandaag nog wat gewinkeld zonder iets te kopen en geloof mij: dat is moeilijk!!
Woensdag uitgecheckt bij het hostel. Afscheid genomen van ons ‘mooie uitzicht’ hè Fem :D Daar sta je dan met al je spullen op straat. Femke en Marije waren nog even wat dingetjes regelen. Michael en ik zaten op de 1e verdieping met al onze bagage te wachten totdat zij terug waren. Je raadt het al, we worden weggestuurd. Maar hoe ga je met de bagage van 4 man incl. kampeerspullen even verkassen. Lastig, lastig. Mijn geniale brein ging weer even aan en bedacht me dat we letterlijk het dak op konden gaan. En ja hoor, alle spullen de lift in en op naar het dak. Super idee, want het was droog en er was geen felle zon. In de middag was de auto klaar, dus hoppa weg uit Melbourne. Na een opstootje met een fietser, een tikje tegen de spiegel van een taxi, het kwijtraken van de autosleutels en nog een tikje met de spiegel, kon het avontuur echt beginnen, op naar de Great Ocean Road.
Na een tijdje zegt Femke ineens dat haar stoel nat is. Niks aan de hand, want het rook nergens naar en dan is dus alleen een kwestie van drogen. Even later wordt ook mijn stoel behoorlijk nat. Vreemd zeg, want dat was eerst niet. Ineens was daar weer een actieve hersencel die bedacht dat het weleens de jerrycan met water kon zijn. Hmmm laat die nou net op onze bagage staan…. Ja hoor, ALLES NAT!!! Snel alle elektronica (wat gelukkig in een plastic tasje zit) uit mijn tas gehaald. Daarna heel mijn koffer leeggehaald, staat er gewoon een laagje water in. 8 a 9 liter is dus zo de auto ingelopen. Handiggg…. Was het net kouder aan het worden, heb ik alleen natte kleren… Dus een spijkerbroek over mijn andere broek aangedaan en een nat vest aangetrokken. Nu maar hopen dat ik niet ziek word.
Een slaapplaats zoeken bleek deze keer lastiger dan verwacht. We hadden niks geregeld en het was dus maar zien of er plaats was. Natuurlijk was er wel plaats, maar dan betaal je de hoofdprijs. In de donkerte toch een gratis camping gevonden. Ik heb heerlijk op de achterbank geslapen samen met Femke. Zittend, hangend, half liggend…. Ach ja, niet mijn beste nacht. Op naar de volgende.
Donderdag hebben we de eerste koala’s gezien, althans de meeste leken op een bosaap of een opgerolde geit in een boom, echt waar! We zijn voor het eerst Franse toeristen tegengekomen die daadwerkelijk slim waren. Zij hadden koalageluiden op hun telefoon staan om de koala’s te prikkelen. Zo hebben we wat mooie plaatjes kunnen schieten. ’s Avonds een hostel gepakt waar we weer heerlijk hebben gegeten, rijst, kip en zoetzure saus. Dat gaat er altijd in.
Vandaag, vrijdag 2 maart, gaan we weer door op de Great Ocean Road en zien we wel waar we uitkomen.
To be continued!
-
01 Maart 2012 - 22:55
Saint Paul:
De 12 apostelen moet je zeker naar toe hoor. Ik moet daar namelijk ook ergens tussen staan ;)
Wel irritant trouwens dat die koala's stiekem bosapen en opgerolde geiten nadoen. Die beesten kunnen ook nooit normaal doen. Nu je juf bent/was/bent geweest (doorstrepen wat niet van toepassing is) zou ik die koala's even streng op hun gedrag aanspreken, want dit is natuurlijk volkomen onacceptabel dierlijk gedrag. Straks gaan pijlstaartroggen nog doen of ze kangoeroes zijn en de kangoeroes dan vervolgens vleermuizen gaan nadoen. Ik zie de vliegende kangoeroes al voor me. Nee, dit soort dingen moet je direct hard aanpakken, anders is het einde zoek hoor.
En blijf de verhalen maar schrijven, heerlijk om wat te lezen te hebben. -
02 Maart 2012 - 06:34
Jeroen:
Spoon is je pizza date als je terug in Nederland bent. Goede hint he? -
02 Maart 2012 - 09:43
Pa En Ma:
Hoi Femke
Gelukkig heb Je het prima naar je zin.
Al mis je soms je eigen bedje, schone huisjes, gevulde koelkast, gevarieerd eten,redelijk wat luxe en nog meer van dit soort dingetjes.
Toch genieten we ook van je verhalen en liggen soms in een deuk van alles wat je meemaakt daar.
Bedankt nog voor de zon ,hij is veilig aangekomen.
-
02 Maart 2012 - 12:41
Maaike:
Heey,
jammer dat het nu wat slechter weer is. Maar die zon komt vast wel weer terug!
Hopelijk vind je snel een leuk baantje! Maar eerst even genieten van de Great Ocean road.
en ja, dat tijdverschil blijft toch raar he?! Ik had dat ook met Skypen, welterusten eh ja goedemorgen. Maar Skype is idd echt een superuitvinding! Zo fijn om even met 'thuis' te kunnen praten en elkaar te kunnen zien!!!
Heel veel plezier en dus succes job hunting!
liefs maaike -
02 Maart 2012 - 14:46
Bovenbuurman:
hoi zusje
ik ben blij om te horen dat je het goed hebt.
hier gaat het ook goed alleen het weer werkt niet mee.
pa en ma zijn zondagmiddag thuis
en dus zit ik 24/7 in chaam
( om de dag rij ik naar boz om te kijken of het huis er nog staat
( heb wel even de spiegels van agila ingeklapt ivm de postbode dat hij ze niet krast enzz.
nou ik ga maar weer is verder
Veel plezier en maak er een leuke tijd van en werken hoort daar ook bij ;)
Gr je bovenbuurman en moniek -
05 Maart 2012 - 16:25
Tineke:
Het weekend zijn we weggeweest naar België, dus ik kon niet reageren op je belevenissen. Het ziet er allemaal goed uit hoor. Leuke foto's en die regen, tja ik wilde even controleren of de routebeschrijving van die zon wel goed was, dus ik dacht ik stuur wat regen. De route klopt dus wel...............
Van de Malta kids is er eentje terug. Dat had je misschien al meegekregen. Laura is erg ziek geworden. Dat zat er in met dat hele vochtige huis. Verder gaat het goed met allemaal.
Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt. Nu alleen dat baantje nog, want alleen fee-eter spelen houd je niet 4 maanden lang vol.
Hopelijk komt het mooie weer terug en kun je met iets leuks (bij voorkeur buiten) aan de slag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
