Tjoek tjoek!!! XD

Na anderhalve week Julia Creek leef ik nog, zit ik onder de blauwe plekken, muggenbulten, is mijn oog net hersteld van een beet door een mug/wesp/iets dat steekt-insect, heb ik een mooi kleurtje, weet ik wat alcohol kan veroorzaken en sta ik elke dag weer met mijn mond open van verbazing!

Some facts about living in Julia ‘in the middle of nowhere’ Creek

- Er wonen hier ongeveer 400 mensen, waarvan ik er nu 50 ken.
- Overdag zie je in de stad bijna niemand. Nou ja, stad, het is 1 straat….
- Maar Julia Creek heeft wel een visitor centrum, een kerk, 2 supermarkten, 2 kroegen, een bibliotheek, een zwembad, een treinhalte en een vliegveld!

Ik woon momenteel in/op Hilton Park. Dit is een grote lap grond met 2 huizen erop.
In 1 huis woon ik met Joni (je spreekt het uit als Johnny), mijn baas van 74. En in het andere huis woont haar dochter met haar man. Verder staat er een zogenoemde ‘cold room’ waar al het vlees wordt bewaard, een stal, twee grote loodsen en hebben ze een megatuin met allerlei planten, bloemen en bomen. Ze hebben paarden, honden, kippen, kalkoenen en 2400 koeien. De grond die ze eromheen beheren is kilometers breed.

Hilton Park feitjes:
- Mijn baas is een vrouw van 74 en ze zuipt zich helemaal klem elke dag.
- Dit begint al vrij vroeg en in de avond is ze helemaal lam.
- Ik heb haar zelfs al een keer aangetroffen op de wc (degene die wel op slot kan!) met de deur wagenwijd open.
- Als ze ’s avonds gaat staan moet ik haar elke keer steeds een soort van opvangen. Anders valt ze om.
- Haar schoonzoon lust ook wel een wijntje of ontelbaar. Gewoon een paar flessen op een dag, plus alle biertjes die ik nu nog even niet meetel.
- Al het alcoholgebruik brengt nog wel eens de nodige discussies en zelfs ruzies met zich mee. En wat doe je dan, negeren en hopen dat het geschreeuw snel ophoudt.
- In de ochtend, middag en avond eten we met Joni, David (schoonzoon), Christoff, Rudy en soms is Bondi er ook.
- Bondi is zoals Joni altijd zegt: NOTHING! Het is man die voor David werkt/heeft gewerkt, daar ben ik nog niet uit..
- Christoff en Rudy zijn twee spaanse jongens die voor David werken.
- Jennifer is Davids vrouw, die komt volgende week terug uit Brisbane, waar ze herstellende is van het doormidden breken van haar voet… Haar heb ik nog niet ontmoet.
- Gisteren is Louise vertrokken, het Ierse meisje waarvan ik nu de baan heb overgenomen.

Ik ben nu verhuisd naar de kamer van Louise, maar ik weet niet of dit een verbetering is. Het enige wat verbeterd is, is dat mijn bed niet meer op wieltjes staat. Mijn vorig bed rolde bij elke beweging door de hele kamer. Erg grappig als je wakker wordt en het bed staat ineens in het midden van de kamer! Waar ik nu in mijn kamer last van heb zijn wespen. En niet degene uit Nederland, geloof me, die zou ik hier nu liever hebben dan deze. Deze zijn namelijk ‘iets’ groter…. Zo’n 5 á 6 centimeter gemiddeld. Helaas steken deze ook nog eens. Dus ik ren steeds een soort van weg als ze op me af komen. Alles wat kan steken vindt me namelijk erg aantrekkelijk. Ik ben er wel al iets beter aan gewend, maar vind de wespen nog steeds een beetje eng. Ze hebben wat nesten bij de deur, dus binnen stikt het ervan. Er is al een man geweest die de nesten heeft weggehaald en heeft gesprayd. Helaas niets geholpen. Gisteren heb ik er 4 gedood in mijn kamer, bah!!

Mijn werkzaamheden bestaan uit het schoonblazen van de loodsen en tuin, planten water geven, sprinklers verplaatsen, boodschappen doen, wassen, afwassen, Davids huis poetsen, dit huis poetsen, nog meer planten water geven, weer sprinklers verplaatsen, kippen en kalkoenen loslaten, hen achterna rennen als ze weer eens de tuin ruïneren, hen weer vastzetten en zorgen dat ze eten en drinken hebben, koken, wederom sprinklers verplaatsen en alles een beetje netjes houden. Fulltime baan, geloof me! Zweten doe ik hier wel!

Als ik de kippen achterna zit, moet ik ‘tjoek tjoek tjoeoeoeoek’ roepen. Dit is de manier om hen naar binnen te jagen, niet echt een erg charmant gebeuren, anyhow, het werkt wel.

Boodschappen doen is ook erg gemakkelijk. Joni vraagt dan aan me of ik een fles wijn of iets dergelijks wil halen. Dan spring ik in de auto waar de sleutels al in zitten, rijd ik 2 minuten, stap ik uit en laat ik mijn sleutels in het contact zitten, loop ik naar binnen, pak ik wat ik nodig heb, zeg ik ‘Put it on Joni’s’, loop ik naar buiten en rijd ik terug. Easy! Niet nadenken over iets op slot doen, niet nadenken over geld, maar wel erg vreemd voor een stadsmeisje zoals ik.

Niemand doet hier iets op slot, maar helaas waren alle deuren van het huis op slot gedaan door Joni toen Louise en ik afgelopen zaterdag waren gaan ‘stappen’. We waren naar het centrum gelopen, hier wat gedronken en vervolgens zijn we weer terug gegaan. We hebben Joni wakker gebeld (rond 11 uur, dus niet te laat) en ze heeft na veel moeite (ze was weer eens dronken) de deur opengedaan en met een lach ‘I’m gonna kill you’ ons binnen gelaten, oh wat voel ik me hier soms toch op mijn gemak. Dus wij ‘We love you too, Joni’.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de familie hier knettergek vind! Gelukkig is er nog Annabel, het hondje van David. Ze is echt super schattig! Ze loopt overal waar ik heen ga met me mee, weet precies wat wel en wat niet mag. Door haar voel ik me niet zo alleen als ik aan het werk ben. En afgelopen week ben ik al twee keer naar het zwembad gegaan, echt heerlijk. Buiten is het 30-35 graden en het wordt nog warmer. Lekker afkoelen dus. Waarschijnlijk ga ik vanaf volgende week met een meisje uit de Julia Creek één keer in de week wateraerobics doen. Ik verbrand hier wel veel calorieën, maar het is altijd lekker om nog wat extra’s te doen. Ik beschouw dit maar als mijn vervanger voor mijn fitness en zumba-uurtjes.

Ik moet hier 3 maanden blijven om mijn tweede visum te mogen aanvragen. Nog even doorbijten! Counting down the days, stiekem! ;)

Zo, nu weten jullie een beetje hoe mijn leven er hier uit ziet. Voor foto’s, check Facebook. Mocht ik weer iets meemaken en ik heb tijd, zal ik nog een keer naar de bibliotheek gaan en wat posten!

Voor nu!! Byeee!!

Xxxx