Ik ben echt in the middle of nowhere
Door: Femke
Blijf op de hoogte en volg Femke
15 Oktober 2012 | Australië, Julia Creek
Zo hier eindelijk weer een update van me. Ik zit nu een paar dagen in the middle of nowhere en ik moet zeggen dat het erg wennen was.
Vrijdag 12 september was het zover, ik ging met de bus naar Julia Creek. Vroeg in de ochtend werd ik opgehaald door de taxi en afgezet bij de bushalte. Daarna heb ik 8 uur in de bus mogen zitten. Onderweg werden de bomen minder en op het eind was er alleen nog maar wat stroachtig gras zichtbaar. In Julia Creek werd ik opgehaald door Louise en Johnny. Gelukkig maar, want ik had geen bereik met mijn telefoon en anders had ik er gestaan zonder iemand te kunnen bereiken.
Echt balen, bij het huis aangekomen bleek ik nog steeds geen bereik te hebben. Dus het thuisfront heeft even moeten wachten op een teken van leven.
Het huis is heel groot en je kan er in verdwalen. De tuinen eromheen zijn nog groter. Er staan paarden, ze hebben kippen, kalkoenen en kilometers aan grond met koeien erop. Johnny is een wat oudere vrouw, ja, het is een vrouw. Zij woont samen met mij en Louise in het huis. Louise is het meisje waar ik de baan van zal overnemen. Op dezelfde grond staat nog een huis waar Jennifer (dochter van Louise) en haar man David wonen. Verderop staat nog een huis waar de jongens wonen, twee Spaanse werknemers.
Mijn taken zijn voornamelijk de planten water geven, de sprinklers steeds verplaatsen, poetsen, wassen, op de kippen en kalkoenen letten, hen eten geven en nog meer planten water geven. En geloof me, hier ben je een hele dag mee zoet.
De eerste avond zijn Louise en ik meteen het uitgaansleven op gaan zoeken. Ja, ik mag dan wel afkicken van internet en telefoongebruik, maar uitgaan doen ze hier ook. Heel anders dat wel. Eerst was er een wedstrijd waarbij de mannen op stieren gingen rijden en zo lang mogelijk moeten blijven zitten. Daarna was er wat muziek, maar dansen kwam pas om 12 uur op gang. Vervolgens ben ik afgezet door wat meiden en Louise is op het terrein blijven slapen. Ik was echter te moe en ik had het ontzettend koud. En mijn bed was zo heerlijk.
De volgende dagen zagen er hetzelfde uit, werken, slapen, werken, slapen.
Op dit moment is mijn ene oog helemaal opgezwollen, waarschijnlijk een beet door een wesp of een vervelende mug...
Ik ga nu eens kijken of ik mijn telefoon kan gaan gebruiken, hopelijk kunnen de mensen van het postkantoor me hierbij helpen.
Wish me luck!!
Momenteel alleen bereikbaar via facebook, ik reageer wel later, ik ga 1 keer in de week naar de bibliotheek, althans dat probeer ik...
Tot snel!!!
XXXXXXX
Vrijdag 12 september was het zover, ik ging met de bus naar Julia Creek. Vroeg in de ochtend werd ik opgehaald door de taxi en afgezet bij de bushalte. Daarna heb ik 8 uur in de bus mogen zitten. Onderweg werden de bomen minder en op het eind was er alleen nog maar wat stroachtig gras zichtbaar. In Julia Creek werd ik opgehaald door Louise en Johnny. Gelukkig maar, want ik had geen bereik met mijn telefoon en anders had ik er gestaan zonder iemand te kunnen bereiken.
Echt balen, bij het huis aangekomen bleek ik nog steeds geen bereik te hebben. Dus het thuisfront heeft even moeten wachten op een teken van leven.
Het huis is heel groot en je kan er in verdwalen. De tuinen eromheen zijn nog groter. Er staan paarden, ze hebben kippen, kalkoenen en kilometers aan grond met koeien erop. Johnny is een wat oudere vrouw, ja, het is een vrouw. Zij woont samen met mij en Louise in het huis. Louise is het meisje waar ik de baan van zal overnemen. Op dezelfde grond staat nog een huis waar Jennifer (dochter van Louise) en haar man David wonen. Verderop staat nog een huis waar de jongens wonen, twee Spaanse werknemers.
Mijn taken zijn voornamelijk de planten water geven, de sprinklers steeds verplaatsen, poetsen, wassen, op de kippen en kalkoenen letten, hen eten geven en nog meer planten water geven. En geloof me, hier ben je een hele dag mee zoet.
De eerste avond zijn Louise en ik meteen het uitgaansleven op gaan zoeken. Ja, ik mag dan wel afkicken van internet en telefoongebruik, maar uitgaan doen ze hier ook. Heel anders dat wel. Eerst was er een wedstrijd waarbij de mannen op stieren gingen rijden en zo lang mogelijk moeten blijven zitten. Daarna was er wat muziek, maar dansen kwam pas om 12 uur op gang. Vervolgens ben ik afgezet door wat meiden en Louise is op het terrein blijven slapen. Ik was echter te moe en ik had het ontzettend koud. En mijn bed was zo heerlijk.
De volgende dagen zagen er hetzelfde uit, werken, slapen, werken, slapen.
Op dit moment is mijn ene oog helemaal opgezwollen, waarschijnlijk een beet door een wesp of een vervelende mug...
Ik ga nu eens kijken of ik mijn telefoon kan gaan gebruiken, hopelijk kunnen de mensen van het postkantoor me hierbij helpen.
Wish me luck!!
Momenteel alleen bereikbaar via facebook, ik reageer wel later, ik ga 1 keer in de week naar de bibliotheek, althans dat probeer ik...
Tot snel!!!
XXXXXXX
-
15 Oktober 2012 - 08:02
Maaike:
heey ik moest toevallig net nog aan je denken, hoe je het daar zou hebben!
Fijn om te lezen dat het goed gaat. En tja even wennen, das logisch, maar fijn dat het er vooralsnog lgoed uit ziet!
liefs maaike
-
15 Oktober 2012 - 17:18
Mama:
Hoi meis
Gelukkig heb je nu weer een klein beetje contact met de buitenwereld,en fijn dat je het druk hebt zodat de dagen zeer vlug gaan.
Wel vol houden en toch ook wel blijven genieten en vooral blijven schrijven , kunnen wij weer genieten .
Beterschap met je oog.
Kus moes -
15 Oktober 2012 - 17:18
Mama:
Hoi meis
Gelukkig heb je nu weer een klein beetje contact met de buitenwereld,en fijn dat je het druk hebt zodat de dagen zeer vlug gaan.
Wel vol houden en toch ook wel blijven genieten en vooral blijven schrijven , kunnen wij weer genieten .
Beterschap met je oog.
Kus moes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
