Julia Creek, ik ben onderweg!

Vandaag, donderdag, is een speciale dag! Ja, ik ben uit Sydney weg, maar dat bedoel ik niet. Vandaag, 11 oktober hebben mijn nicht en haar man er weer een kleine bij, Yener Kaya Het broertje van Ceren is zojuist geboren! Erg jammer dat ik op zulke momenten aan de andere kant van de wereld leef… Maar het is niet anders!

Tamara en Mustafa, van harte met de kleine en ik wens jullie het allerbeste!!!

Dan nu mijn belevenissen van afgelopen week:

Vrijdag, hoera het internet is gemaakt. Moet wel zeggen dat hoewel de service in Nederland niet optimaal is, toch heel veel beter is geregeld dan hier. Keith en Jason betalen al 3 maanden voor internet en hebben er zelf maar 1 dag plezier van gehad. Zij zijn sindsdien aan het e-mailen en aan het bellen met TPG (internetbedrijf) om het op te lossen. Meerdere malen zijn zij een dag thuisgebleven van werk omdat er iemand langs zou komen om het te maken. Maar helaas, dan kwam er iemand naar kijken en deed verder niks of er kwam zelfs helemaal niet opdagen.

Jason was het helemaal beu en was gaan dreigen, en hé dat heeft geholpen. Vrijdag zou er weer iemand komen en aangezien ik er was hoefde Keith nog Jason vrij te nemen. Kwart voor 5 kwam er een man langs die blijkbaar niet veel tijd had. Gehaast was hij bezig om het te maken en ineens riep hij ‘Ik kom zo terug’. Dat was wel te hopen, want ik had afgesproken met de mannen dat ik ervoor zou zorgen dat het internet gemaakt zou worden. Al moest ik hem hiervoor gevangen houden… Haha, het moest worden gemaakt! Al deze tijd gebruiken we het internet van de buren, zonder dat zij dit weten… Ik weet het, erg slecht!

Ineens kwam de TPG man terug, deed nog iets bij de router en riep dat ik nu internet zou moeten hebben. Hij voegde er nog snel aan toe dat ik eerst nog een paar dingen moest doen voordat ik daadwerkelijk op internet kon. Toen ik daarnaar vroeg, gaf hij me al lopend naar de deur een telefoonnummer. Een ontzettend lang nummer dat ik niet zomaar kon onthouden, dus ik vroeg om herhaling. Op het moment dat hij het laatste cijfer herhaalde trok hij de deur open en was hij weg. Echt te bizar!! Alsof hij bang voor me was.

Oké, ik had al met Keith afgesproken dat ik met de magican (onze nieuwe blikopener) zijn hoofd mocht openen om te zien of de werknemers van TPG daadwerkelijk hersenen hebben… Ik heb snel de router aangezet en alle snoeren aangesloten, daar had die man ook geen tijd voor… En gelukkig, de man had hersenen, want we hadden internet!!! Halleluja!! Eindelijk!

In de avond nog op skype gezeten met mijn moeder, heerlijk! Ik weet wel dat ik gemist word door het thuisfront, maar op dat moment kwam het heel hard binnen wat leidde tot een behoorlijk emotionele skypesessie. Ook wel eens fijn om al je emoties even te uiten en goed na te denken over alles. Dank je mam!!

Keith en Jason hebben die avond nog een film gekeken en ik ben vroeg gaan slapen. Zaterdag ging om half 6 de wekker al…. Veel te vroeg, maar het zou een leuke dag worden, waarvoor het de moeite was om vroeg op te staan. Ik ging met Camille en Brian een wijntoer doen in Hunter Valley.

Veel te veel wijn op, genoeg voor een heel jaar! We zijn bij 5 wijnproeverijen langs geweest en hebben bij elk zo’n 8 á 10 wijnen geproefd. Pas na de wijntoer hoorde ik dat je het uit moest spugen ;) Moet eerlijk zeggen dat ik aan het einde van de dag ook geen verschil meer proefde.

In de avond ben ik nog met Keith en Jason op stap geweest en weer de nodige dingen meegemaakt. Zo stond er een jongen ineens zijn broek open te maken en begon te plassen op de dansvloer… Ieww! En op het moment dat ik dit vertelde aan het barpersoneel werd ik gewoon uitgelachen, zij dachten dat ik een grap maakte… Leuke grap… Helaas was het werkelijkheid!

Zondag tot een uur of 4 op bed gelegen, ik was een koala deze dag. Niet echt gemerkt dat de klok ook nog een uur vooruit is gegaan deze nacht. In de avond ben ik met Camille bij Brian gaan eten. Natuurlijk weer onze laatste bus gemist, dus een heel stuk terug moeten lopen. Ach ja, je moet te doen hebben…

Maandag, zoveel op de planning, niks van terecht gekomen…. Ik was ontzettend moe. Pas om 12 uur in de middag de energie gekregen om op te staan. Gelukkig is er ook nog een dinsdag en woensdag om de plannen van deze dag uit te voeren. In de avond naar Michael gegaan en hebben we lekkere schnitzels op. Helaas was daar ook weer het moment om afscheid te nemen. Have fun in NZ, Michael!

Dinsdag was een dag om veel te regelen. In de ochtend eerst mijn was gedaan, dat was hard nodig! Vervolgens naar Kings Cross gegaan en mijn papieren geprint van mijn vlucht naar Townsville, van mijn hostel daar en van mijn busticket. Toen ik dit aan het doen was ging ineens een alarm af: ‘Emergency evacuate now’. Alle medewerkers waren in paniek, maar de klanten bleven rustig of gingen net als ik lachen. Ja, ik weet het, het kan serieus zijn, maar ik had net mijn geld in die pc gestopt en dan zouden we ineens moeten gaan evacueren. Ook zat ik dicht bij de uitgang, dus zou er echt iets zijn, kon ik binnen 3 seconden buiten staan. Na een minuut of vijf stopte het, maar die rust was van korte duur, ‘Emergency evacuate now!!’.

Toen ik mijn printwerk had gedaan, heb ik mijn spullen gepakt en ben ik naar de Australian Backpackers lounge gegaan. Hier heb ik mijn post opgehaald. Daarna door naar de bank en naar Telstra voor een nieuw nummer. In het appartement aangekomen heb ik nog heerlijk lang met mijn moeder op skype gezeten. Nu ik nog internet heb en ik heb tijd, dan wil ik er nog even van genieten!

Woensdag was de dag van mijn koffer inpakken en kijken hoe zwaar deze weegt. Ik heb een pakket genomen van 25 kilo aan bagage en 10 aan handbagage. Na heel veel moeite heb ik mijn koffer dicht gekregen en gewogen, 24 kilo. Dus dat was netjes! In de avond ben ik met Dean en Tracey bij Una’s gaan eten, een Europees tentje in Darlinghurst. Heerlijke kroketten op, lekker zeg! Dean had nog wat afspraken voor het werk, dus die was er na het eten vandoor. Met Tracey nog heel lang zitten kletsen en naborrelen. Laat op de avond kwamen Brian en Camille er nog gezellig bij en het was een super leuke laatste avond in Sydney! Met de taxi terug naar het appartement en daar afscheid genomen van de jongens! Keith en Jason zijn echt topgasten!!

Vandaag is het alweer donderdag en wat heb ik er een lange dag opzitten. Vanochtend vroeg opgestaan, tas ingepakt, nog op skype gezeten en nogmaals afscheid genomen van de mannen. Met de trein ben ik naar het vliegveld gegaan, waar ik ontzettend lang in de rij heb gestaan om mijn bagage te droppen. Uiteindelijk met een half uur vertraging aangekomen in Townsville. En lekker warm dat het hier is :D

In het hostel herkende Ann me nog, de eigenaar van het hostel. Ik heb een gratis upgrade voor een tweepersoonskamer gekregen waar ik voorlopig nog alleen in zit. Ook hebben ze een taxi geregeld om me morgenochtend vroeg naar de Greyhound (busstop) te brengen. Dan gaat de reis beginnen! 8 uur en 15 minuten in de bus naar Julia Creek. Spannend, ik heb er zin in!

Vanaf morgen heb ik een nieuw Australisch nummer. Wil je dit nummer weten, stuur me een mail, reageer, of via Facebook en hopelijk kan ik het dan aan je geven. Ik weet namelijk dat internet in Julia Creek ook erg beperkt is. En anders vraag je het aan mijn ouders.

Deze week heb ik weer behoorlijk wat Fem-acties gehad, hieronder de leukste:

- Met Camille bij de verkeerde bushalte staan en dit op het laatste moment doorhebben, rennend naar de andere halte komt de bus voorbij scheuren, damn! Lopen…
- Omver worden geduwd bij het naar buiten lopen van Scubar. Hierdoor mijn evenwicht verliezen en op het moment dat ik mijn balans zoek struikel ik over mijn eigen voeten. Charmant gezicht! De uitsmijter dacht dat ik dronken was…
- Vol vertrouwen naar de wc gaan in een club, maar tijdens het openen van de deur beseffen dat het de mannen wc was, sorry jongens! En weg vertrouwen..
- Een gesprek beginnen met een man van rond de 60. Hierna wilde hij me nog wel een keer zien en was dat al helemaal aan het plannen…. uh, nee dank je!
- Veel te hard lachen in het hostel van Michael, waardoor er een vrouw (manager) naar ons toe komt en tegen Michael zegt dat ZIJ te hard lacht… ze durfde me niet eens aan te kijken. En ja, ik lach hard…. HAHAHAHAHAHA
- Op de foto willen gaan met een danser op blote voeten en vol op zijn voet gaan staan, oeps!
- Niet nadenken over de naam Julia Creek, dat er wellicht een kreek doorheen gaat.
- Bij het kijken van een film een geluid horen, hiervan schrikken en naar buiten kijken. Blijkt dat het geluid in de film zit… Keith lachte me echt keihard uit!
- Mijn reistas willen wegen met een kofferweegschaal, maar het niet goed aan mijn koffer vastmaken, waardoor ik bij het optillen van mijn tas mezelf een keiharde klap geef in mijn gezicht.
- Mezelf afvragen hoe ik nou op een slimme manier erachter kon komen hoe laat de jongens zouden gaan slapen in het appartement. Hierbij niet denken aan een sms sturen of bellen, gelukkig had Brian de brains!
-Zonnebrandcrème halen in de winkel en thuiskomen met eten. Natuurlijk de zonnebrandcrème vergeten, dus ik ga zo weer terug.

Laten we dat nu maar meteen gaan halen, anders verbrand ik levend in Julia Creek.

Morgenochtend word ik om half 7 opgehaald door de taxi en dan om 7 uur zit ik 8 uur en een kwartier muziek te luisteren en de mooie outback te bewonderen, God, I love my I-pod!!

Zodra ik internet heb, geef ik weer een teken van leven!

Greetz, Femke