That's what she said!

Eindelijk weer een update van down under!

Vrijdag 2 maart hebben we eerst een korte wandeling gemaakt door de jungle van Australië. Erg mooie natuur, het leek erg op de wandelingen die ik heb gemaakt in Nieuw Zeeland. Ondanks dat de zon scheen, heb ik mezelf niet ingesmeerd, ik weet het, niet slim! En zeker ik moet dat weten….. Daarna verder gereden via de Great Ocean Road naar o.a. de 12 apostelen. Eerst heerlijk met alleen mijn voeten het zeewater gevoeld. Althans dat was de bedoeling. Een grote golf maakte een einde aan dit idee. Ik was tot mijn middel doorweekt. Maar lang leve de sneldrogende afritsbroek, ik was weer snel droog. Al met al een heerlijke dag met mooie natuur, die we hebben afgesloten met een topnacht…. in de auto…

We hadden ‘s avonds een camping gevonden waar we werkelijk de vreemdste Ozzie zijn tegengekomen. Hij was waarschijnlijk de eigenaar van de camping. Het enige wat hij deed was rondjes rijden op een grasmaaier, ook al was het gras al bijna niet meer zichtbaar. Het was een vreemde vogel, ik vond hem gewoon eng. Hoofdrekenen was niet zijn sterkste kant, want bij de som: 10 plus 7 moest hij zijn rekenmachine pakken. Ik zat op dat moment nog steeds achterin de auto en heb uit voorzorgsmaatregelen het raampje snel dichtgedraaid. Creep!

Snel nog mijn was gedaan, nou ja snel. Het wassen ging vlot, maar het drogen was een ramp. Het was bewolkt aan het worden en het begon stevig te waaien. En aangezien ik geen ‘’pigs’’ bij me had, was het ophangen een ramp. Alles hing eindelijk op, je loopt weg, draait je om om nog even te controleren of alles goed hangt, ligt alles alweer op de grond. Met andere woorden, alles is nu nog viezer dan voor het wassen, ik word een echte backpacker!

In de auto hebben we de bagage wat opgeschoven, zodat we konden liggen in de auto. Op matjes, onder een handdoek en een sjaal als kussen, een topnacht dus! Zo de volgende ochtend was een ramp, helemaal stijf kwam ik de auto uit. Maar goed, het was goedkoper dan een hostel en we hebben veel lol gehad. Door de regen naar de wc, alles doorweekt, ruiten beslagen, tja dat hoort er allemaal bij.

Zaterdag zijn we richting Mount Gambier gereden. In het informatiecentrum hadden ze verteld wat er allemaal te doen was. Die vrouw was zo enthousiast, wij wilden hier wel op ons gemak blijven en de plaatsen bezichtigen. Goed, we begonnen bij een grot in een tuin, dit was helemaal niet boeiend. En aangezien het regende, vonden we het allemaal nog minder interessant. En dit stond volgens een informatieboekje nog wel op de 3e plek van de bezienswaardigheden van dit dorp/gat/gehucht. Toch maar doorgereden naar het blauwe meer. Dit was een groot meer met rondom uitkijkpunten. Tot slot was er nog een grot. In de kiosk vertelde de man enthousiast over de grot. Hij wilde dat we na het bezichtigen terugkwamen om in het boekje te schrijven wat we ervan vonden. We waren dus ook erg benieuwd wat daar te doen was. Hoppa, regenjas aan, regenhoes over mijn rugzak en gaan. Nou het was zoooo mooi, ahum. We durfde ook niks meer in het boekje te zetten wat we ervan vonden. Op weg naar een slaapplaats zijn we nog wel emoes tegengekomen. Dat was dan weer wel leuk, dus als echte toeristen foto’s staan maken.

In een plaatje in de buurt van Mount Gambier hebben we een hotel gevonden waar nog maar plaats was voor 2 personen: Commercial Hotel. Aangezien ik echt mijn kleren moest drogen, aangezien dat op de camping mislukt was, heb ik deze kamer genomen samen met Michael. Al mijn kleren opgehangen en heerlijk in een bed geslapen. Alleen leek het hotel net op die van de film Panic Room. De rest van de kamers leken niet in gebruik en we waren bang dat we het hotel niet meer uit zouden komen. De volgende ochtend was ik maar al te blij dat de deur van de kamer nog open ging en ik lekker kon gaan douchen. Daarna alle spullen gepakt, snel gegeten en door naar buiten, althans…..

Ik loop met mijn rugzak, nog een tas aan mijn schouder en mijn (inmiddels zware) reistas op wieltjes naar beneden. Nog op de trap staande moet je een deur open maken naar de bar toe. Het was makkelijker geweest als die deur open zou zijn, maar helaas, op slot. Daar sta je dan met je spullen. Michael geroepen om de sleutel, maar die paste niet…. Dus echt we konden er niet uit, geen mens te bekennen, handig… De trap maar weer opgeklommen en een uitgang gaan zoeken. Uiteindelijk een uitgang gevonden via de brandtrap, hoera we konden eruit.

Dat was dus een mooi begin van een rustige en warme zondag. Deze dag hebben we ook kangoeroes gezien, jeej. Daar stond hij ineens langs de kant van de weg, de eerste verdwaalde kangoeroe! Snel de auto omgedraaid, foto’s gemaakt en weer door. Eerst lekker een wandeling gemaakt in Grampians National Park naar de Silverbrand Falls. Toen doorrijden naar de volgende wandeling, maar onderweg ineens zoveel kangoeroes bij elkaar dat we wel moesten stoppen. Geweldig om er zoveel te zien. Zij zaten heerlijk van t zonnetje te genieten, super!

Nog helemaal onder de indruk rijden we door, totdat ik het raar vind dat t zo tocht in de auto. Draai ik me om, staat de achterklep van de auto nog open. Vol in de ankers, vloog hij weer dicht. Voor de zekerheid toch maar omgedraaid om te kijken of we onderweg niks zijn verloren. Dat bleek niet het geval te zijn, gelukkig. Femke wilde nog even kijken of de deur nu goed dicht zat, stapt ze uit, rijdt Marije ineens door. Ze had niet gehoord dat Fem het nog wilde checken, oepsies. Werd Fem bijna uit de auto geslingerd, gelukkig liep dit ook weer goed af.

Vervolgens hebben we een heerlijke (klim)wandeling gemaakt. Lars dit was echt iets voor jou! Via de zogenoemde ‘Grand Canyon’ geklommen naar de Pinnacle, werkelijk superrrr!! Het was een lange klim met een soort van devil staircase. Maar we zijn alle 4 heelhuids boven gekomen, op een schram en een blauwe plek na. Tot slot nog met de meiden een wandeling gemaakt naar de MacKenzie Falls.

Omdat we zoveel hebben gewandeld, hadden we bedacht dat we wel een bezoekje aan de Mac hadden verdiend. Lekker wat frietjes, hamburger en free wifi. Het mindere was dat Marije per ongeluk de sleutels van de auto in de prullenbak gooide en er later achter kwam dat deze zoek waren. Ach ja, na enig speurwerk waren deze weer snel gevonden.

’s Avonds een camping gevonden met een zwembad!! En schommels!! Fem en fem houden van schommelen hahaha! We moeten op elke schommel hebben gezeten. Helaas geen gebruik gemaakt van het zwembad, maar wel van de schommels. Soms voel ik me net weer een kind, forever young!!

Maandag zijn we in een paar uur naar Adelaide gereden. Bij Annie’s Place een slaapplaats gevonden, dit leek overigens net op een kinderopvang aan de buitenkant. Erg lachwekkend als je dan binnenkomt en er lopen allemaal ‘oude’ kinderen rond met een biertje in hun hand.

In de avond wat noodles gegeten, maar aangezien dit niet vulde ben ik met de jongens naar Hungry Jacks gegaan (That’s what she said!! Inside joke hahahaha) Enorm veel lol gehad en lekker gegeten, kortom super. Ook nog even Jesse en Roy opgezocht die in een ander hostel zitten. Met hen nog een avondje weggeweest.

De volgende dag, alweer dinsdag, eerst gaan ontbijten met Femke, vervolgens weer in bed gekropen en heerlijk uitgeslapen. Daarna naar het strand gegaan, waar t toch wat kouder bleek te zijn dan gedacht. Op de terugweg nog wat gewinkeld en laat in de avond pizza gescoord. Tja gezond eten doe ik te weinig, dat is hier zooo duur.

Woensdag zijn we verhuisd naar het hostel van de jongens, Sunny’s, slechts een paar meter verderop. Hier hebben ze pannekoeken voor het ontbijt, jammy! En dit was goedkoper, dus hoppa verhuizen maar. Daarna afscheid genomen van Marije, zij gaat een paar dagen in haar uppie weg met de auto en komt in het weekend weer richting Adelaide.

Roy en Jesse kwamen met een geniaal idee, fietsen!! Dus Femke en ik gingen met de 2 jongens fietsen, althans dat was de bedoeling. Onderweg was de band van Jesse ineens helemaal leeg en konden we niet meer verder. Oppompen hielp ook niet echt, dus het werd lopen. Ik heb me opgeofferd en ben samen met Jesse terug gaan lopen. Een kleine anderhalf uur was het lopen, heerlijk in het zonnetje met de fiets aan de hand en de helm in het mandje. Want ja hier is tijdens het fietsen een helm verplicht. ’s Avonds met zijn allen burritos gemaakt met verse groente en kip, ja ja gezond!!

Ow jeetje nu ik dit verslag zo aan t typen ben, ontladen ze net een groep leerlingen van een jaar of 15, allemaal meiden in allemaal dezelfde jurk. Lijkt een beetje op de jurken uit little house on the prairie. Allemaal dezelfde jurk (blauw geruit), allemaal eenzelfde staart met strik in het haar, ow het wordt nog erger, allemaal dezelfde schoenen met hoge sokken. Misschien is het wel beter hoor, schooluniformen, maar deze komen uit het jaar nul. Ik durf er geen foto van te maken, staat een beetje raar ;)

Vandaag is het alweer donderdag, ik besef me dat ik in de afgelopen tijd weer veel heb meegemaakt, veel nieuwe mensen heb leren kennen en nieuwe ervaringen heb opgedaan. Tijd vliegt hier werkelijk voorbij. Ik heb het heel erg naar mijn zin, maar op sommige momenten was ik toch liever in Nederland. Op de site staat dat ik over 105 dagen weer in Nederland zal zijn, dat duurt dus nog even. Een lange periode om nog veel dingen van mijn bucket list af te strepen. Onder andere werken in Australië, de outback in, duiken in de Great Barrier Reef, whitsunday islands, enz enz.

Nog veel te doen en veel te beleven, maar eerst lekker winkelen zonder iets te kopen ;) En daarna op zoek naar een baan. Wish me luck!

Veel liefs, Femke